مایک دیکسون در دیلی میل گفت: پس از پیروزی اما رادوکانو در مسابقات آزاد آمریکا سال گذشته، همه صحبت ها این بود که تنیس زنان بریتانیا در آستانه یک احیای چشمگیر است. با این حال، ما به دنبال مسیر اشتباهی بودیم: داستان موفقیت واقعی در سمت مردان بوده است.
در مسابقات آزاد آمریکا، یک “فور چهار” – کامرون نوری، دن ایوانز، اندی موری و جک دریپر – کشور را به ارتفاعات تاریخی برد. از آغاز دوره آزاد، در سال 1968، یک کوارتت بریتانیایی نتوانسته بود به دور سوم در فلاشینگ میدوز راه یابد. هر چهار نفر در آستانه ورود به 50 نفر برتر جهان هستند که اولین بار برای دوره اوپن است.
تومینی کارایول در گاردین گفت که دریپر با 20 سالگی جوان‌ترین فرد از این چهار نفر و یک چشم‌انداز بسیار هیجان‌انگیز است. او در دور اول پیروزی خود بر امیل روسووووری را با پیروزی در ست‌های متوالی «شگفت‌انگیزتر» در برابر نفر ششم، فلیکس اوگر-آلیاسیم، دنبال کرد.
استوارت فریزر در تایمز گفت، اما در دور بعدی، موفقیت او به طور ناگهانی متوقف شد. او در ست سوم دیدار مقابل کارن خاچانوف روسی که با تساوی 1-1 به پایان رسید، درد شدیدی در ران خود احساس کرد و پس از مدت کوتاهی بازنشسته شد. موری و ایوانز نیز در دور سوم شکست خوردند، اما نوری به مرحله یک شانزدهم پایانی راه یافت، قبل از اینکه در ست‌های متوالی با نمایشی کم‌نقص به نفر نهم، آندری روبلف روسی، باخت.
مولی مک الوی در روزنامه دیلی تلگراف گفت: این فقط در مجردها نیست که مردان بریتانیایی در حال پیشرفت هستند. جو سالزبری و نیل اسکوپسکی در حال حاضر دو نفره اول و سوم جهان هستند. همه اینها به این معنی است که لئون اسمیت، کاپیتان دیویس کاپ بریتانیا، هفته آینده وقتی تیم خود را برای مرحله گروهی در گلاسکو انتخاب می کند، با تصمیمات سختی روبرو خواهد شد. در گذشته، “تیم عملا خودش را انتخاب می کرد”: اکنون اسمیت گزینه های زیادی دارد. همانطور که دن ایوانز می گوید، “این یک مشکل شگفت انگیز است”.